Naam fotograaf: Natasja Vos fotografie
’Moeten zit kunnen in de weg’
Eddy Veerman schrijft wekelijks het Paralympisch Journaal in de Telegraaf. Daarnaast schreef hij onder meer de biografieën van Esther Vergeer en Jan Smit en onlangs kwam zijn boek 'Was Getekend 2, de inspirerende verhalen van zestien Paralympische sporters’ uit. Eddy volgt snowboarder Chris Vos op de voet en schrijft zijn belevenissen op in columns. Dat en meer zal volgend jaar rond de Paralympische Spelen van Pyeongchang leiden tot een boek.
"In gesprek met Snowboarder Chris Vos"
Volendam 21-12-2017
,,Ik ben blij dat deze mentale test nu is gekomen en niet over drie maanden in Pyeongchang", zegt snowboarder Chris Vos, nadat hij de eerste emotie voorbij is en het hem lukt door zijn recente prestaties - twee derde plaatsen - heen te kijken. Na uitschakeling op de eerste dag en een bronzen medaille op de tweede tijdens de World-Cup in het Finse Pyhä, moest de Noord-Beemsterling zijn concurrenten ook voor laten gaan tijdens de DewTour in Colorado. ,,Ik was heel erg teleurgesteld."
,,In Finland ging het op de boardercross niet lekker en dat gevoel heb ik meegenomen naar de Verenigde Staten. Aan de start van de banked slalom verscheen ik daardoor met een gevoel van: ik moet winnen, ik moet laten zien dat ik dat kan. Dat ging mis. Tijdens de wedstrijden kon ik me helemaal niet goed focussen. Het was ook nog eens een Amerikaanse feestje en dan wordt de sfeer wat intimiderend."
De Amerikanen Mike Schultz en Noah Elliott bleven hem voor. Ik was voorzichtig aan het rijden, was niet de Chris die ik zou moeten zijn. Ik wilde geen fouten maken en zette geen druk op het board. Pas in de derde run vond ik mezelf terug. Omdat ik toen in de juiste flow kwam, ging ik veel harder, op een best lastige course. Daardoor kwamen de banks als het ware sneller op me af, kon ik niet op het juiste moment anticiperen en dus viel ik. Ik was flink over de zeik."
,,Ik was vooral teleurgesteld dat ik met dat 'moeten-gevoel' alleen maar mezelf strafte. Ik kreeg een camera op m'n gezicht gericht, lachte nog wat tijdens mijn eerste commentaar en even later heb ik mijn snowboard op de grond gegooid en heb even zitten janken in een hoekje."
Een gesprek met de coaches daar en ook in Nederland werkte gelukkig verhelderend. ,,Ik heb mezelf gewoon teveel negativiteit aangepraat en dan gaat dat stemmetje mee in de hele race. Hier leer ik van. Uiteindelijk heb ik er een goed gevoel aan over gehouden. Het was een prachtig groots opgezet evenement en een hele toffe week. Nu is het goed om de spanningsboog even los te laten, even niks te moeten. Lekker Kerst vieren en lekker snowboarden bij m'n broer in Oostenrijk. Fris het nieuwe jaar in. Ik heb gelukkig het gevoel dat het goed komt, met het oog op de Spelen."
