Chris Vos is de Road to Pyeongchang met uitstekende resultaten begonnen, in de eerste twee World Cup-wedstrijden van het seizoen. In eigen land - SnowWorld Landgraaf - won de Beemsterling op het onderdeel banked slalom goud en zilver.
Ik heb een fijn gevoel overgehouden. Ik ga er altijd onzeker in. Weet dat ik het kan, maar er stonden hier in Landgraaf nieuwe jongens aan de start, je weet niet hoe iedereen uit de zomer vandaan is gekomen, het was de eerste wedstrijd met mijn nieuwe prothese en je weet vooraf niet hoe de course er bij ligt. Ik was daarom vooraf gespannen, al op de dag dat ik hierheen reed. Zei ik niks, de hele rit. Het ligt op m’n maag, ik kan dan ook niet lekker eten, ook niet in de ochtend voor een wedstrijd. Dat was zichtbaar op de eerste wedstrijddag, een Europa Cup. Ik bewoog in het begin niet goed.”
We hebben vooraf maar twee uurtjes kunnen trainen, dus ik had niet veel tijd om het been juist af te stellen. Bovendien ben ik daarin nog een rookie, om te weten hoe ik die prothese op een nieuwe piste moet afstellen. In de tweede run ging het al een stuk beter en dat was genoeg voor de overwinning. Op de tweede wedstrijddag, onze eerste World Cup van het seizoen, reed ik als enige onder de 43 seconden en werd ik ook winnaar.”
Ik wist dat iedereen op scherp zou staan en de Amerikaan Mike Schultz had aangegeven dat hij alles op alles zou zetten om de tweede World Cup te winnen.” In de eerste run was de Nederlander wederom de enige die in de 42 seconden reed en de snelste tijd klokte. ,,In de tweede run had ik een iets meer ronde lijn, dat is eigenlijk lekkerder, voor m’n gevoel gleed ik sneller dan bij de eerste run, maar dat bleek niet zo te zijn.” De snelste tijd van drie runs was doorslaggevend.
Vlak voordat ik mijn derde run startte, hoorde ik de tijd van Mike en die was iets sneller dan de mijne, dus ik wist dat ik aan de bak moest. Het voelde goed en ik leek op weg naar opnieuw een snelle tijd maar ik schoot een keer iets te ver door en was te laat voor de volgende bocht, waardoor ik ‘m niet meer kon redden. Risico’s dus genomen en figuurlijk op mijn bek gegaan, zoals dat heet. Ik verlies liever zo, dan dat ik loop te klooien.”
Tuurlijk wil je eerste worden, maar ik ben trots op mijn tweede plaats. Dit hoort er ook bij, dit houdt me ook scherp. De onderlinge spanning leeft en Mike Schultz had gewoon een kloppende run. Het gaat alleen maar spannender worden dit seizoen en dat vind ik ook leuk. Als ik dan goud zou winnen straks in Pyeongchang, betekent dat nog veel meer. Als je wat we hier laten zien met vorig seizoen vergelijkt, dan zijn Mike, ikzelf en nog wat jongens sneller gaan rijden. Maar Reinold Schett, vorig seizoen mijn grootste concurrent, moest van de zomer werken, heeft minder uren kunnen trainen en dat zie je nu terug in zijn tijden, hij zit een paar seconden achter ons. Hij heeft nog het niveau van vorig jaar en wij zijn doorgegroeid. Maar hij zal ook nog wel opkomen.”
Vanmorgen had ik ook weer die spanning. Dat willen winnen, dat zit er in. En ik ben ook wel een beetje zenuwachtig voor Lisa (Bunschoten, zijn vriendin, EV). Maar die spanning heb ik ook nodig. Dan sta ik aan. Als ik te relaxt ben, mis ik de focus. Mijn raceknop gaat mede aan door Mike Schultz, zoals zijn raceknop aan gaat door de aanwezigheid van mij. Op een leuke manier, want we gunnen het elkaar.”
Maar in mijn hoofd zit het goed, ik kan in alle omstandigheden goed blijven nadenken en vang de coaching van de coaches Frank Germann en Bell Berghuis goed op. Als ik dan voor een lijn ga, heb ik daar vertrouwen in. Als ik eenmaal in de run zit, voel ik me daardoor zelfverzekerd. Ook omdat de eerste wedstrijd met mijn nieuwe been uitstekend is verlopen. En dat was natuurlijk de grote vraag, toen daar enkele maanden geleden nog aan gesleuteld werd.”
En ik moet ook door het resultaat heen kijken. Frank geeft ook aan dat het belangrijk blijft om - ook al heb je goud gehaald - de volgende dag weer te beseffen dat we bezig zijn met een proces. Waarin ik niet bezig moet zijn of iemand een snellere tijd neerzet, maar ik bezig moet zijn met mijn eigen ontwikkeling en daarin tot een stijgende curve moet komen. Da’s goed, anders ga je teveel op anderen en andere dingen letten.”
Ik kijk tevreden terug. Het is super dat we gewoon in eigen land zo’n grote wedstrijd als een World Cup hebben en dat de course er ook super bij lag.”
Lisa Bunschoten behaalde drie keer goud in Landgraaf. Van 30 november - 5 december rijden zij een World Cup in Finland.