Het post-paralympisch seizoen is begonnen, met meerdere World Cups en daar kijk ik met een goed gevoel op terug. Niet alleen omdat ik goud en zilver omgehangen kreeg, ook omdat er geëxperimenteerd is met de ‘four by four’-races en dat geeft spektakel. Het starten met z’n vieren wordt nog niet op het WK in maart meegenomen, maar het gaat wel een officieel onderdeel worden, zoals het ook in de bedoeling ligt dat het ‘teamevent’ een Paralympische discipline wordt.
Eind november was de kick-off van het wedstrijdseizoen, zoals jaarlijks in ons eigen Landgraaf. De Amerikanen waarmee ik in Pyeongchang om het goud streed, Mike Schultz en Noah Elliott, waren niet afgereisd en dat vond ik jammer. Ik wil competitie, wil me meten met de concurrentie. Sinds de Spelen in Korea heb ik de mannen immers niet gezien. Ik heb een goede zomer gehad qua voorbereiding en dan wil je weten waar je staat.
Ik snowboard inmiddels weer zoals ik kan. Voor ‘Korea’ had ik een beetje in de knoop gezeten met mezelf, zat er spanning op, waardoor ik de bochten niet afmaakte zoals ik zou kunnen. Het ging wel snel, maar het was ook behouden. Destijds had ik nét een nieuwe veer op mijn raceprothese gekregen en deze zomer heb ik daar de hele tijd op gereden, tijdens het skaten en snowboarden. Ik kan beter ‘lezen’ hoe ik de veer moet afstemmen en dat geeft me betere bewegingsvrijheid en dus vertrouwen.
Voor de World Cups die ik inmiddels heb gereden, is mijn laatste stukje voorbereiding wat veranderd. Het liefst doe ik vlak voor de start nog een stukje warming-up en houdt mijn snowboard zo lang mogelijk onder. Niet langer dan een kwartier gaat m’n board uit, zo blijf ik warm en dat voelt vertrouwd. Voor de startgate pomp ik mijn hartslag als het ware op, om, zodra ik in de startgate sta, die hartslag naar een normaler ritme te brengen. Dat werkt heel goed, het zorgt dat mijn hart niet op hol slaat wanneer ik de startgate verlaat.
In Landgraaf leverde dat gouden medailles op en bovendien ging ik elke run wat sneller. Ik zat zelfs dicht tegen de tijden aan van de klasse met een lichtere handicap. In Dubai ging het ook goed en daarna zouden we drie weken trainen in de Oostenrijkse sneeuw van Pitztal. Er lag echter geen sneeuw, dus we trainden weer in Landgraaf en dat hield in dat we continue – Dubai was ook indoor – binnen bezig waren. Toen we vervolgens voor de World Cup in het Finse Pyha – waar de Amerikanen wel voor hadden ingeschreven – aankwamen, was het daar ook groen…
We konden de eerste dagen alleen de startsectie oefenen en dat liep niet lekker, dus ik was het op een gegeven moment wel beu. Toen we voor de wedstrijd de course op mochten, ging het gelukkig wel lekker. Op de boardercross reed ik uiteindelijk de tweede tijd, minder dan een halve seconde achter Mike Schultz. In de finale kwamen we allebei ten val en kregen een ‘did not finish’ achter onze naam. Ik hoopte dat we op herkansing mochten, maar er werd gekeken waar wie was gevallen en voor Mike was dat net een paaltje verder…
Een dag later won ik in de halve finale van de banked slalom weer van Noah Elliott en kreeg daaropvolgend de Oostenrijker Reinold Schett als tegenstander. Hij was on fire in zijn semi tegen Schultz. Ik had een superstart tegen hem, maar bleek in beide finales iets te enthousiast en gretig, maakte wat kleine foutjes en verloor. Maar overall heb ik die week wel de meeste punten gepakt.”
We brengen straks de Kerstvakantie door in de Oostenrijkse sneeuw, gaan vervolgens op trainingskamp en willen Europa Cup-wedstrijden rijden tussen de valide-snowboarders. Ondertussen blijven we innovatief bezig met een nieuwe veer, die er – met een extra hydraulische kamer – voor moet zorgen dat ik nog beter kan reiken en dieper kan buigen.
En als ik thuis ben, is er niet langer alleen maar dat ritme van eten, trainen, slapen. Ik maak nu meer tijd voor het halen van mijn vliegbrevet. Het eerste theorie-examen over disciplines als vliegtechniek, het instrumentarium, het elektriciteitsnet, de motoren, de olie, heb ik op zak. Ik breng veel tijd door in de boeken en in de lucht en dat geeft me zóveel energie. Bij het tweede vak gaat het om aerodynamica en prestatieleer, dan wordt het een kwestie van formules uitrekenen. Bovendien krijg ik nog meteorologie. Dan kan ik straks nog weerman worden ook…”
Fijne feestdagen toegewenst en een knallend 2019
