Paralympic Games Sochi 2014

19

Bij de koning op het paleis.

20

Huldiging met familie en vrienden

Eigenlijk weet ik niet waar ik moet beginnen. Mijn harde schijf in mijn hoofd zit nog steeds vol. Natuurlijk wist ik dat ik een hoop zou meemaken in Sochi Rusland maar het verwerken is nog in volle gang. Wat een prachttijd en dan nu weer naar school……

De aankomst in het dorp op de berg en mijn slaapkamer was een feestje. Vele brieven en kaarten die waren gestuurd door vrienden en familie lagen op mijn bed. Ik heb ze allemaal gelezen en opgehangen. In het dorp was eigenlijk alles te krijgen en te doen. Je kon er de gehele dag eten, er was een krachthonk maar ook een kapper en een game hall.

Op naar de opening. Ik heb er veel zin in. Ineens zak ik door mijn prothese been. Mijn scharnier is stuk. In alle haast hebben we een rolstoel geregeld en ik kom in de optocht zittend het stadion in. Het mocht de pret niet drukken. Ik heb genoten van de show.

21

Foto: Natasja Vos (c)

Aangezien we pas aan het eind van de spelen aan de beurt zijn heb ik kans om veel wedstrijden te bezoeken en sfeer te proeven. Wat opvalt, is de dagelijkse volle uitverkochte tribunes bij de wedstrijden. 7.000 man staan te juichen dansen en te springen bij de Paralympische helling. De sneeuw is wel van slechte kwaliteit en veel toppers vallen uit en of presteren niet naar behoren. Het podium is een loterij geworden.

22

Foto: Natasja Vos (c)

Op de training een dag ervoor maak ik nog een flinke klapper. Mijn ribben en heup voelen zeer aan. Had ook even geen lucht meer. Ik word wat nerveuser want morgen 14 maart is het zover. Ik heb me voorgenomen vooral te genieten en de lat niet te hoog te leggen. Ik ben 16 jaar en een medaille zit er niet in.

14 maart 2014 is het dan zover. Het para-Snowboarden wordt voor het eerst gehouden op de Paralympische spelen. Gezien mijn ambassadeurschap voor de Cruyff Foundation vind ik de datum wel een mooie verwijzing. Met nummer 13! Mag ik als eerste van het startveld naar beneden. Een enorme eer maar ook een enorme druk ligt op mijn schouders.

Met mijn Coach Edwin spreek ik af een clean run neer te zetten. De course is verraderlijk en behoorlijk technisch. Het lukt mij om een goede eerst run neer te zetten. Opgelucht ben ik maar ook blij. Op de tribune zit een behoorlijk blok oranje fans. Het grootste gedeelte is mijn familie. Ik ben ontzettend blij. Mijn tweede run gaat ook naar behoren. Hij is iets langzamer dan de eerste. Ik heb wel met beide runs de handrem gebruikt. Dat moest ook wel omdat het risico groot was dat je zou vallen.

23

Foto: Natasja Vos (c)

Na 2 runs zegt Edwin tegen mij: Nou ga je gang doe maar wat je wilt in je derde run. Wax man Allo vraagt aan mij of ik wonder wax op mijn board wil. Deze wax is de kostbaarste in zijn soort en je gaat als een gek de baan af. Ik stem ermee in en mijn derde run ga ik alles geven en zonder handrem rijden. Mijn jonge deelgenoot Ben zegt tegen me “Doe een nowse grape” tijdens je race. Ik lach en heb er zin in.

24

Foto: Natasja Vos (c)

Daar ga ik van start run 3. Die wax zorgt ervoor dat ik alles over shoot. Toch houd ik mijn board in de race. Ik raak nog een stubbie onderweg en schiet van de rollers af. Nog een klein stukje …… en 2 meter voor de finish graaft mijn board zich in de mulle sneeuw en ik val. Met de finish inzicht. GRRRRRRR wat zonde. Was mijn beste tijd geweest onder de 57 seconde. Als dat zo was dan had ik op plaats 10 geëindigd en nu is het plaats 13. Jammer maar het heerlijke gevoel overheerst en heb de wereld kunnen laten zien dat je met een verlamd been en het missen van je bil spier met de wereldtop kan snowboarden. De tribune gaat uit zijn dak. Wat een heerlijk gevoel.

Mijn trainer Bibian wint goud en het is feest. Feest op het medaille plein en feest bij de fans. In Nederland aangekomen is het ook feest. Ik breng een bezoek aan Koning Willem, Prinses Margriet en Meneer van Vollenhoven op het paleis. Minister President Rutte en Minister Schippers spreken me toe. Ik krijg vele persoonlijke woorden van hen. Het maakt indruk op me. Avonds bezoek ik met Lisa nog even snel het concert van Beyonce in het Ziggo Dome. De volgende dag ben ik op Papendal om coaches toe te spreken van het Johan Cruyff Instituut. Avonds is de benefit party van de Mentelity Foundation. Er wordt goed geboden en veel geld opgehaald. De volgende dag is het Cruyff Foundation dag in de Amsterdam Arena. Van Meneer Cruyff krijg ik een gesigneerde foto van mijn deelname aan Sochi. Hij zegt nog wat persoonlijks tegen me en ik ben trots. Trots op de foundation waarvan ik ambassadeur ben.

25cruyff huldiging

Grote Kerk Den Haag / Johan Cruyff Foundation. Foto: Natasja Vos (c)

Op zaterdag is er een feest georganiseerd voor vrienden en familie. In een overvol café wordt ik gehuldigd. Iedereen schreeuwt me toe en is blij. Van Burgemeester Harry Brinkman en Wethouder sport Jan Klaver ontvang ik de Beemster Sportpenning. Verder heb ik herinnering beeldjes voor Orthese bouwer Frank Jol, mijn Dutch SBX trainer Rob Gerlings en uiteraard voor Bibian Mentel en Edwin Spee van de Mentelity Foundation. Zij zijn het die mij zover hebben gebracht. Ik word daarna verrast door een optreden van Sharon Doorsen en DJ La Fuente. Het is een knal feest met ook een bijdrage van mijn broer DJ Lorenzo.

De weken zijn voorbij. Ik maak me op voor mijn school examen……..pffffffffffff. Wat een geweldige tijd. Dank aan alle oranje supporters. Dank NOS voor de mooie TV. Dank aan iedereen die mij gesteund heeft. Dank aan mijn familie ouders en broer.

Tot over 4 jaar al weet ik nog niet hoe die in de komende 4 jaar wordt ingericht of georganiseed............

26

Uitreiking Beemster Sportpenning. Foto: Natasja Vos (c)

27

Huldiging Holland Huis. Foto: Natasja Vos (c)

28

Paralympische Spelen. Foto: Natasja Vos (c)